ใช้เวลาแค่เพียงนาที
การที่เราจะชอบใคร ใช้เวลาเพียงแค่ชั่วโมง
การที่เราจะรักใคร ใช้เวลาเพียงชั่ววัน
แต่การที่จะลืมใครนั้น ต้องใช้เวลาชั่วชีวิต
ประตูแห่งความสุขบานอื่นก็จะเปิดขึ้น
แต่เราก็มัวแต่มองประตูที่ปิดลงไปแล้วเนิ่นนาน
จนกระทั่งเรามองไม่เห็นประตูที่เปิดไว้รอ
เป็นความจริง
ที่เราไม่สามารถรู้เลยว่า เรามีอะไรอยู่
จนกว่าเราจะสูญเสียมันไป
แต่ก็จริงอีกเช่นกัน
ที่เราไม่รู้ว่า เราพลาดอะไรไปบ้าง
จนกระทั่งสิ่งนั้นเข้ามาหาเรา
สิ่งที่น่าเศร้าในชีวิต คือการพบคนที่มีความหมายอย่างมาก สำหรับเรา
แต่มาค้นพบภายหลังว่า เราไม่ได้ถูกกำหนดมาเพื่อสิ่งนั้น และจะต้องปล่อยให้ผ่านพ้นไป
เพื่อนที่ดีที่สุด คือคนที่คุณสามารถนั่งอยู่ด้วยกัน โดยไม่พูดอะไรกันสักคำ
แต่สามารถเดินจากไป ด้วยความรู้สึกเหมือนได้คุยกัน อย่างประทับใจที่สุด
การมอบความรักทั้งหมดให้ใครสักคน
ไม่ได้เป็นหลักประกันว่า เขาจะรักเราตอบ
อย่าหวังที่จะได้รักตอบ แต่จงรอให้มันงอกงามขึ้นในหัวใจเขา
แต่ถ้ามันไม่ได้เป็นเช่นนั้น ให้พอใจว่า อย่างน้อยมันก็ได้งอกงามขึ้น ในใจของเราเอง
การรักและไม่ได้รับรักตอบ..เป็นทุกข์
แต่สิ่งที่อาจจะทุกข์ยิ่งกว่า
คือการรักใครสักคน แต่ไม่มีความกล้าพอ
ที่จะบอกให้คนคนนั้นรู้
และต้องมาเสียใจภายหลัง
อนาคตที่สดใส
มีรากฐานอยู่บนอดีตที่แสนเจ็บปวด
คุณไม่สามารถดำเนินชีวิตต่อไปได้ดี
ถ้าหากไม่รู้จักปล่อยวางความผิดพลาดในอดีต และความปวดใจ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
หมายเหตุ: มีเพียงสมาชิกของบล็อกนี้เท่านั้นที่สามารถแสดงความคิดเห็น